วันศุกร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

ความรักของฉัน

ฉันเชื่อว่าทุกๆคนก้ต้องเคยมีความรัก และต่างคนต่างก้บอกว่า ความรักของตัวเองนั้นพิเสดเกินใคร แต่หารู้มั้ยว่า ความรักของฉันก้พิเสดและสวยงามไม่แพ้ใครๆเหมือนกันน้า ถึงแม้ว่าวันนี้ คนที่ฉันรักมากที่สุดเค้าจะไม่กลับมาเป็นแฟนกับฉันแล้ว แต่ฉันก้รักเค้ามากเกินกว่าใครๆ
จะมีใครมั้ยน้า....ที่จะมาอยู่กับฉันเปนเวลานานเกือบ 3 ปี เลยนะ
จะมีใครมั้ย....ที่จะเข้าใจฉัน และรู้เรื่องของฉันไปซะทุกเรื่อง โดยที่ฉันไม่ต้องเอ่ยปาก
จะมีใครมั้ย....ที่จะดูแลฉันตอนฉันไม่สบาย และเค้าก้เปนคนเดียวที่เอาทิฟฟี่ให้ฉันกิน จากวันนั้นถึงวันนี้
จะมีใครมั้ย....ที่จะมาคอยปลอบใจฉันเวลาที่ฉันเสียจาย
จะมีใครมั้ย....ที่จะสอนพาสาอังกิดฉันทุกครั้งที่สอบ แต่ว่าฉันก้ยัง ...ตก...
จะมีใครมั้ย....ที่จะตัดเล็บให้ฉันบ่อยเกินกว่าคราย
จะมีใครมั้ย....ที่จะรู้ว่าฉันอ้วนมากแค่ไหน
จะมีใครมั้ย....ที่จะอดทนความงี่เง่าของฉันได้
จะมีใครมั้ย....ที่จะทะเลาะกับฉันบ่อยๆๆเกือบทุกวันแหนะ
จะมีใครมั้ย....ที่จะมาอยู่กับฉันแล้วฉันมีความสุขมากๆ
จะมีใครมั้ย....ที่จะรู้ใจว่าฉันชอบกินอะไร และเค้าก้จะคอยป้อนฉันด้วย
จะมีใครมั้ย....ที่มานั่งเรียนพิเสดกับฉันแล้วรู้สึกอบอุ่นเกินคราย
จะมีใครมั้ย....ที่จะรู้ว่าฉันแยกแฟกเตอร์ไม่เปน
จะมีใครมั้ย....ที่ฉันไปเที่ยวด้วยแล้วรู้สึกสบายใจมากกว่าคราย
จะมีใครมั้ย....ที่ไปถ่ายรูปคู่กับฉันแล้วฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก
จะมีใครมั้ย....ที่จะจับมือฉันทุกครั้งเวลาที่เดินด้วยกัน
จะมีใครมั้ย....ที่จะมากอดฉันไม่ว่าเวลาไหนๆ
จะมีใครมั้ย....ที่จะเอาชื่อของเค้าและฉันมาต่อด้วยกันได้อย่างไพเราะ
จะมีใครมั้ย....ที่ฉันใส่นาฬิกาให้เค้าแล้วฉันมือสั่น
จะมีใครมั้ย.....ที่ทำให้ฉันคิดถึง
จะมีใครมั้ย.....ที่ทำให้ฉันร้องไห้ได้มากที่สุด
แล้วจะมีใครมั้ยหละ....ที่จะมาเรียกฉันว่า “สุดที่รัก”
ทั้งหมดนี้มันมีนะ มีคนเคยทำให้ฉันจิงๆๆๆ ฉันคงเปนคนที่โชคดีกว่าใครที่ไหนๆๆ ฉันเชื่อว่าเค้าก้ต้องรักฉันมากเหมือนกันแหละ(มั้ง) แต่แค่เวลามันเปี่ยนคนเราก้ต้องมีการเปี่ยนแปลง ตอนแรกฉันก้ไม่เข้าใจนะว่าทำไมเค้าต้องจากฉันไป แต่การที่เค้าไปนั้น เค้าก้สอนให้เรารู้จักอดทนนะ อดทนที่จะชนะใจตัวเอง และเค้าก้สอนให้ฉันรู้จักกับการ “รอ” ถึงแม้ว่าการรอนั้น สุดท้าย มันจะไม่ได้เปนดั่งที่ใจเราหวัง แต่อย่างน้อย เราก้รู้สึกได้ว่า สิ่งที่เรารอนั้นมีค่ามากแค่ไหน ถึงตอนนี้มันก้เปนครั้งแรกที่ฉันสามารถพูดถึงคนที่รักมากที่สุดได้อย่างเต็มปากโดยที่ฉันไม่ต้องร้องไห้ (มั้ง) ยังไงเค้าก้ยังเปนคนที่สำคันและพิเสดมากสำหรับฉัน


รู้ไหม ทุกครั้งที่ฉันนั้นมีเรื่องหนักหัวใจ เรื่องที่ไม่สามารถจะไปปรึกษาใคร ฉันจะคิดถึงใครก่อนและรู้ไหม ไม่ว่าฉันนั้นจะมีความสุขเท่าไรไม่ว่าชีวิตฉันจะไปอยู่จุดไหน ฉันจะคิดถึงใครก่อนเธอคนเดียวที่ฉันจะรออยู่ เฝ้ารอด้วยใจเว้าวอนก็คือเธอคนเดียว และจะมีเพียงคนเดียวแน่นอนที่ฉันจะรัก ที่จะคิดถึง ที่จะยังคงซึ่งความเข้าใจ และยกให้เธอได้เป็นที่หนึ่ง ทุกๆอย่าง อยากให้เธอรู้ ไม่ว่าเมื่อไร ไม่ว่าเรานั้นต้องไกลแสนไกล แต่ว่าในหัวใจใกล้กันอยู่จึงขอมอบเพลงนี้เพื่อให้เธอรับรู้ ฉันจะรอเธอเป็นคู่ และจะเฝ้ารออยู่ชั่วชีวิตถึงแม้ จากนี้เราจะต้องอยู่ห่างแสนไกลและยังไม่รู้จะเจอกันอีกเมื่อไร แต่ฉันจะคิดถึงเธอก่อน


*** ความรักของเรามันจะยาวนานแค่ไหนอ่า เวลาไม่ใช่เครื่องพิสูจน์หรอกนะ ไม่ว่าจะ3วัน 3เดือน หรือ 3 ปี หรือนานแค่ไหน ถ้าใจของเรา2คนไม่มั่นคง แล้วความรักมันจะมีค่าอะไร ใช่มั้ยหละ หากมีครายคนนึงที่หวั่นไหว่ต่อผู้คนที่อยู่รอบข้างที่เข้ามามากมาย ความรักของเราที่ใช้เวลาสร้างมาไม่ว่าจะนานแสนนานแค่ไหนก้ต้องจบลง เหลือเปนเพียงแค่ ความทรงจำที่ดีของอีกคนเท่านั้นเอง***............MY SWEETIES

ไม่มีความคิดเห็น: